Beschrijving

Rockne Paradise is een huurmoordenaar. Hij werkt in zijn eentje en dat bevalt hem uitstekend.

De situatie verandert als Kelly, zijn zwangere vrouw, 30.000 betaalt voor certificaten van een Surinaamse goudmijn die waardeloos blijken te zijn. Rockne besluit de verkoper op te sporen en zijn geld terug te halen.

Het werk valt hem niet mee. Speuren is iets geheel anders dan moorden en hij wordt bovendien gehandicapt door het feit dat zijn vrouw mee wil als ze hoort dat het spoor naar warm Florida voert.

Rockne vindt een familielid van de verkoper op Key Largo en ontdekt dat hij het middelpunt aan het worden is van een conflict tussen een aantal mafiabazen die het gebied ten zuiden van Fort Lauderdale aan het herverdelen zijn. Hij kan zich alleen staande houden door terug te vallen op zijn oude beroep. Maar oefen dat maar eens uit als je vrouw elke dag ‘alleen met jou’ leuke dingen wil gaan doen.

 

Fragment

‘Vertel nou nog eens hoe het precies ging,’ zei Rockne. ‘Die vent kwam aan de deur en je deed open omdat je dacht dat hij met verhuizen te maken had. Oké zover?’

Kelly’s mond was een streep en Rockne besefte dat het even zou duren voor hij antwoord zou krijgen. Hij zou een zwakke plek moeten treffen, praten met Kelly was de laatste tijd iets dat leek op een kies boren, ooit raakte je een zenuw. ‘Ik probeer het te begrijpen, snap je. Hij kwam aan de deur, hij noemde een naam die je vergeten bent en omdat je het druk had met verhuizen en zwanger zijn kocht je certificaten van een goudmijn in Suriname. Klopt dat?’

Wenkbrauwen omhoog ook nog, het werd uitkijken.

Rockne haalde diep adem. ‘Als ik hem wil vinden dan moet ik alles van hem weten. Dertigduizend dollar, dat gooi je toch zeker niet weg?’

‘Vinden? Jij hem vinden?’

Het kwam eruit met de bedoeling doel te treffen en dat lukte. Dat kon ze tegenwoordig, intoneren. Rockne wist niet meer van wie hij het woord had gehoord, maar hij had het onthouden en opgezocht. Intoneren, hij had er de pest aan. En meteen die mond weer naar een streep. Hij besloot dat hij zou blijven proberen tot ze haar handen onder haar buik in elkaar zou vouwen en zou zuchten. Als het zover was zou hij er vandoor gaan. Naar Philadelphia, of naar Washington DC. Washington State was beter, hoe verder weg hoe beter.

‘Niet kwaad worden,’ zei hij. ‘Ik heb iemand gesproken die me wil helpen, iemand die goed is in het opsporen van mensen.’

‘Wie.’

Het klonk iets minder hard dan daarnet, ze zou met haar stem geen gat meer in een stenen muur boren, maar Rockne had nog steeds de neiging om achteruit te springen.

‘Iemand van de zaak. Daar hebben ze vaker te maken met oplichters. Ik heb uitgelegd dat ik geld kwijt was geraakt. Ik.’ Hij wees naar zijn borst. ‘Ik heb het niet over jou gehad, ik heb gezegd dat ik het was.’

Kelly’s ogen werden zachter, iets. ‘En dan?’ De handen gingen weg van de buik.

‘Dan ga ik hem opzoeken, samen met iemand van het bedrijf. Vragen naar mijn geld, ons geld. Jouw. Jouw geld.’

Verpest, hij zag het meteen.

‘Puh,’ zei Kelly, en dat was het voor die dag.